....................................................................τηλέγραφος * ειδήσεις & κείμενα για τον Άνθρωπο *
τηλέγραφος < λόγιο ενδογενές δάνειο: γαλλική télégraphe< télé- (< τῆλε) + -graphe ( < γράφω) // σύστημα επικοινωνίας που μεταδίδει γραπτά μηνύματα κωδικοποιημένα με το αλφάβητο Μορς και λειτουργεί με την αποστολή ηλεκτρικών σημάτων μεταξύ δύο σταθμών

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
................με καθημερινή ενημέρωση............

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Κάλεσμα των οργανώσεων για απόσυρση του σχεδίου νόμου για τα δασικά οικοσυστήματα

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Χαλκιδική: Η κρατική τρομοκρατία και η απάντηση των κατοίκων

H εκπομπή The Barber Shop, της Τρίτης, 26/2, αφιερωμένη στη Χαλκιδική με συνεντεύξεις κατοίκων και βίντεο από τις κινητοποιήσεις:
Ρεπορτάζ του RBNews International από τη Χαλκιδική:
Περίπου 50 προσαγωγές κατοίκων, πολύωρες κρατήσεις χωρίς απαγγελία κατηγοριών, λήψη δειγμάτων DNA, άσκηση ψυχολογικής βίας και ποινικοποίηση φρονημάτων συνθέτουν το σκηνικό της «εξιχνίασης» από την Ελ.ΑΣ. της καταδρομικής επίθεσης που πραγματοποιήθηκε στο εργοτάξιο της Ελληνικός Χρυσός
Η επίθεση πραγματοποιήθηκε από ομάδα ατόμων γύρω στη 1 τα ξημερώματα της Κυριακής 17/2, στις Σκουριές του όρους Κάκαβος. Καθ' όλη την εβδομάδα που ακολούθησε η αστυνομία επιδόθηκε, κατόπιν εντολών του υπουργού Δημόσιας Τάξης Ν. Δένδια, στη δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας. Την Δευτέρα και την Τρίτη, 25 και 26 Φεβρουαρίου, η αστυνομία έστειλε και πάλι σε 4 κατοίκους των χωριών της περιοχής κλήσεις για ανάκριση.
Την Κυριακή 24 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε συλλαλητήριο στην είσοδο του χωριού της Μεγάλης Παναγίας, με τη συμμετοχή περισσότερων από 3.000 κόσμου. Παρόντες ήταν κάτοικοι από τα χωριά της περιοχής (Ιερισσός, Μ. Παναγία, Ουρανούπολη, Νέα Ρόδα, Αμμουλιανή κ.ά.), ενώ συμμετείχαν και άνθρωποι από το Κιλκίς, την Κομοτηνή και την Αλεξανδρούπολη, περιοχές στις οποίες επίσης υπάρχουν σχέδια για διάνοιξη μεταλλείων, όπως, φυσικά και υποστηρικτές του αγώνα των κατοίκων από άλλες περιοχές της Ελλάδας.
Τον κύκλο των ομιλητών άνοιξε ο αρχιμανδρίτης π. Χριστόδουλος Αγγελόγλου, ο οποίος συμμετέχει εδώ και χρόνια δυναμικά στο κίνημα κατά των μεταλλείων, μαζί με τις μοναχές του ησυχαστηρίου «Παναγία η Φοβερά Προστασία» στο οποίο εφημερεύει. Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από την αρχή της ομιλίας του:
Η σημερινή συγκέντρωση πραγματοποιείται ως διαμαρτυρία για τα όσα πρωτόγνωρα λαμβάνουν χώρα αυτές τις μέρες και τις νύχτες στην περιοχή από Ουρανούπολη έως το επίκεντρο της Μ. Παναγίας. Κλήθηκε το πανελλήνιο από όλα τα ΜΜΕ, και τον πολιτικό κόσμο, να καταδικάσουν τα όσα έλαβαν χώρα στις Σκουριές, και ήρξαντο εις καθείς, πάντες -πριν ο αρμόδιος Εισαγγελέας και το αρμόδιο δικαστήριο αποφανθεί- να υπακούουν και να καταδικάζουν τα γεγονότα και τους διαπράξαντες. Το άρθρο 185 Π.Κ. ορίζει ότι: «όποιος εγκωμιάζει δημοσίως και με οποιονδήποτε τρόπο έγκλημα που διαπράχθηκε, τιμωρείται με φυλάκιση». Συνεπώς, από το νόμο δεσμεύομαι να εγκωμιάσω το οποιοδήποτε έγκλημα. Έψαξα όμως να βρω ποιο άρθρο του Π.Κ. ορίζει να καταστώ Εισαγγελέας και Δικαστής, και πριν αποφανθεί το αρμόδιο Δικαστήριο για τους δράστες και τις πράξεις, να τους καταδικάσω εγώ. Δεν βρήκα να υπάρχει τέτοιος νόμος, και συνεπώς δεν νομιμοποιούμαι να καταδικάσω τον οποιονδήποτε, πριν καν βρεθεί, πριν να απολογηθεί, απλώς επειδή έτσι το όρισαν τα ΜΜΕ.
Μετά τα γεγονότα της Ολυμπιάδος το 2002-2003, πολλοί κάτοικοι είχαν κατηγορηθεί και είχαν μηνυθεί για εγκληματικές πράξεις κατά της τότε εταιρείας και κατά της αστυνομικής αρχής, και οι κατηγορούμενοι -ενώ είχε κινηθεί δίωξη εις βάρος τους- όταν το ΣτΕ απεφάνθη ότι το έργο ήταν αντισυνταγματικό και καταστροφικό για το περιβάλλον και μη συμφέρον για το ελληνικό δημόσιο, οι κατηγορούμενοι ως «εγκληματίες» αθωώθηκαν, διότι απλούστατα κάποιοι άλλοι δεν εσέβοντο το Σύνταγμα και τους νόμους και αυτοί αγωνίζοντο με αφοσίωση για την υπεράσπιση των όσων ο Συνταγματικός νομοθέτης βάσει του άρθρου 120 έχει εναποθέσει στο φιλότιμο και τον πατριωτισμό των Ελλήνων.
Ένας σοφός αρχαίος πρόγονός μας, ο Σόλων, είπε: «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Ο Χριστός λέει: «Μην κρίνετε» και «μηδένα προ του τέλους καταδίκαζε». Γιατί έχει ο καιρός απίστευτα γυρίσματα· εσύ που σήμερα καταγγέλλεις τους δημότες σου για συμμετοχή τους σε δομημένη τρομοκρατική οργάνωση, μπορεί αύριο να βρεθείς στην θέση του κ. Τσοχατζόπουλου, τέως Υπουργού Ανάπτυξης, που τότε υπέγραψε μαζί σου την σύμβαση για την «ανάπτυξη» αυτής της περιοχής, ή του κ. Παπακωνσταντίνου που υπέγραψε την ΜΠΕ.
Από την στιγμή που το ΣτΕ αποφανθεί ότι το έργο αυτό είναι αντισυνταγματικό και καταστροφικό για την περιοχή, ίσως το ποινικό δικαστήριο να αποφανθεί ότι δεν είναι για καταδίκη αυτοί που με μια μικρή καταστροφή, αποδεδειγμένα παράνομων εγκαταστάσεων, προσπάθησαν απεγνωσμένα να σταματήσουν λόγω διαφθοράς των Αρχών την τεράστια καταστροφή χιλιάδων στρεμμάτων αρχέγονου δάσους μέχρι να αποφανθεί το αρμόδιο όργανο, το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Μίλησαν επίσης οι: Λάζαρος Τόσκας και Τόλης Παπαγεωργίου (κατηγορούμενοι ως «ηθικοί αυτουργοί» της επίθεσης στο εργοτάξιο), ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Βαγγέλης Λαμπάκης και ο Σαράντης Δημητριάδης, ομότιμος καθηγητής του τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ. Σύντομες παρεμβάσεις έκαναν και κάποιες γυναίκες που είχαν προσαχθεί από την αστυνομία τις προηγούμενες ημέρες. Χαιρετισμούς απηύθυναν βουλευτές και στελέχη κομμάτων από ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Ανεξάρτητους Έλληνες, ενώ διαβάστηκε και κείμενο από την Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης.
b2ap3_thumbnail_tmhma_polygyrou_nyxta.jpgΤην προηγούμενη μέρα, είχαν και πάλι προσαχθεί στο τμήμα Πολυγύρου 3 κάτοικοι. Κόσμος από την Ουρανούπολη και την Ιερισσό παρέμενε απ' έξω, παρά το κρύο, περιμένοντας την απελευθέρωσή τους, ενώ ο δρόμος έξω από το Α.Τ. Πολυγύρου ήταν περιφραγμένο με κιγκλίδωμα και μια κλούβα ΜΑΤ βρισκόταν κοντά στην είσοδο, έτοιμη να επέμβει.
Μετά την απελευθέρωση των προσαχθέντων (μία εκ των οποίων κρατούνταν από τις 5μιση το πρωΐ έως μετά τις 8 το βράδυ), αυτοκινητοπομπή τους μετέφερε στην Ιερισσό, όπου τους περίμεναν και τους επευφήμησαν συγκεντρωμένοι κάτοικοι.
b2ap3_thumbnail_ierissos_brady.jpg
Το θέμα των μεταλλείων στη Χαλκιδική μπορεί να έγινε ευρύτερα γνωστό μετά την καταδρομική εμπρηστική επίθεση στο εργοτάξιο της Ελληνικός Χρυσός στις Σκουριές, έχει ωστόσο μια ιστορία που εκτείνεται στο χρόνο περισσότερο από δύο δεκαετίες.
Πέρα από την εξόρυξη χρυσού, που ιστορικά τεκμηριώνεται από τα αρχαία χρόνια, διάφορες εταιρείες έχουν προσπαθήσει να εκμεταλλευτούν επίσης τα κοιτάσματα χαλκού, μολύβδου και αργύρου. Η ΑΕΕΧΠ&Λ του βιομήχανου Μποδοσάκη εκμεταλλευόταν τα κοιτάσματα της περιοχής μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80. Τότε η κρατική ΜΕΤΒΑ ρίχνει κονδύλια για την εγκατάσταση σύγχρονων μεταλλείων, ενώ η ΑΕΕΧΠ&Λ έχει ήδη καταστεί ελλειμματική. Τελικά η εταιρεία του Μποδοσάκη μπαίνει σε καθεστώς εκκαθάρισης το 1992, ενώ και η ΜΕΤΒΑ θεωρείται «προβληματική. Στο παιχνίδι μπαίνει, ως «στρατηγικός επενδυτής» η καναδική TVX Gold και το 1995 αναδεικνύεται πλειοδότρια εταιρεία στο διαγωνισμό για την εκμετάλλευση των μεταλλείων Κασσάνδρας.
Από το 1996 έως το 2002 οι κάτοικοι της περιοχής δίνουν σκληρό αγώνα σε όλα τα μέτωπα εναντίον της εξόρυξης χρυσού στην περιοχή τους. Με προσφυγές στο ΣτΕ, με μαζικές κινητοποιήσεις και με καταστροφές εξοπλισμού της TVX Hellas, επιτυγχάνουν να κλείσουν τελικά την εταιρεία το 2003, η οποία πτωχεύει.
Το 2003, ο τότε υφυπουργός Oικονομίας (και σήμερα δήμαρχος Αριστοτέλη) Χρήστος Πάχτας, ενήργησε ώστε το κράτος να αναλάβει ουσιαστικά τις οικονομικές υποχρεώσεις της πτωχευμένης TVX Hellas απέναντι στους απλήρωτους εργαζομένους της, ενώ απάλλαξε επίσης την εταιρεία από κάθε υποχρέωση περιβαλλοντικής αποκατάστασης. Τα μεταλλεία πουλήθηκαν στην Ελληνικός Χρυσός (μια εταιρεία που ιδρύθηκε την προηγούμενη μέρα από τον Δ. Κούτρα, στενό συνεργάτη του Μπόμπολα). Η Ελληνικός Χρυσός εξαγοράστηκε το 2007 από την European Goldfields, η οποία με τη σειρά της συγχωνεύτηκε με την καναδική Eldorado Gold Inc. Η τελευταία, κατέχει σήμερα 95% της Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.

________________________

http://omniatv.com/blog/

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Eκδήλωση παρουσίαση του βιβλίου των Γιώργου και Εύης Μπεληγιάννη ΠΕΤΡΙΝΑ ΤΟΞΩΤΑ ΓΕΦΥΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ


Δήμος Χαϊδαρίου
        ~~~

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Δήμου Χαϊδαρίου
σ α ς  κ α λ ε ί
στην παρουσίαση του βιβλίου των
Γιώργου και Εύης Μπεληγιάννη

ΠΕΤΡΙΝΑ ΤΟΞΩΤΑ ΓΕΦΥΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Τη  Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013 και ώρα 7:00 μ.μ.
στο Κέντρο Πολιτισμού «ΠΑΛΑΤΑΚΙ»
 (Λ.Αθηνών & Καραϊσκάκη - Χαϊδάρι)

                                                                                      Η Αντιδήμαρχος
                                                                 Πολιτισμού -Αθλητισμού& Νεολαίας
                                                                ΚΩΝΤΑΝΤΙΝΑ  ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ

Δείτε  περισσότερα στο: 
http://oraia-ellas.blogspot.gr/2013/02/blog-post_19.html

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

IKEA: Το σουηδικό μοντέλο εκμετάλλευσης


Αρθρογράφος:
Άρης Χατζηστεφάνου


Από τους πολιτικούς κρατούμενους της Αν.Γερμανία μέχρι τους μισθωτούς σκλάβους της Ασίας μια πολυεθνική εξαπλώνεται στο χώρο και το χρόνο
Πράσινα σαν τα σουηδικά δάση. 

Ανθρώπινα σαν το κοινωνικό κράτος στην Στοκχόλμη. Χαρούμενα σαν το σουηδικό συγκρότημα ABBA. Κι όμως αυτό το εταιρικό προφίλ, που οικοδομούσαν για χρόνια τα καταστήματα ΙΚΕΑ, κατέρρευσε με την πρώτη εργασιακή αντιπαράθεση. Η απόλυση όσων εργαζομένων αρνήθηκαν τις ατομικές συμβάσεις έφερε στο προσκήνιο και στην Ελλάδα το πραγματικό πρόσωπο μιας πολυεθνικής που θα κάνει τα πάντα για να διατηρήσει την κυριαρχία της στην παγκόσμια αγορά.
Ένα ρυάκι κρύου ιδρώτα πρέπει να κύλησε στα πρόσωπα αρκετών στελεχών των γερμανικών IKEA όταν κατάλαβαν το λάθος που είχαν κάνει: Από τα κεντρικά της εταιρείας τους είχαν ζητήσει να ανοίξουν ένα υποκατάστημα στην Κωστάντζα. Επειδή όμως κάποιος παράκουσε, το άνοιξαν στο Κόμπλενζ – «μόλις» 350 χιλιόμετρα μακριά. Η συγκεκριμένη ιστορία, μάς έρχεται από τη δεκαετία του ’70 και οι λεπτομέρειές της χάνονται στα μονοπάτια των αστικών μύθων. Είναι όμως ενδεικτική για τους φρενήρης ρυθμούς με τους οποίους μια επιχείρηση, που ιδρύθηκε το 1943 στη Σουηδία, μετατράπηκε στον μεγαλύτερο πωλητή επίπλων του πλανήτη και ο ιδρυτής της, ο Ίνγκβαρ Καμπράντ, σε έναν από του πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου.
Δεκάδες ακόμη μικρές και «χαριτωμένες» ιστορίες έρχονται να διανθίσουν το βιογραφικό της εταιρείας που έφτασε να θεωρείται πρότυπο του ευρωπαϊκού επιχειρηματικού πνεύματος. Όπως λόγου χάρη τα ονόματα που διαλέγουν για κάθε έπιπλο: Ο Ίνγκβαρ Κάμπραντ, επειδή ήταν δυσλεκτικός ήθελε να δίνει απλά σουηδικά ονόματα, τα οποία όμως σε άλλες χώρες σήμαιναν κάτι διαφορετικό. Έτσι οι Άγγλοι γνώρισαν το γραφείο «jerker – o αυνανιστής» και τον πάγκο εργασίας «fartfull – γεμάτος κλανιές» ενώ πολύ πιο πρόσφατα στην Ελλάδα έφτασε το προϊόν «Troika» – ένα μεγάλο ψαλίδι με ενσωματωμένο καρυοθραύστη.
Στα στελέχη του ΙΚΕΑ αρέσει να διηγούνται τέτοια ανεκδοτολογικά στοιχεία αλλά και εντυπωσιακές ιστορίες για το πως εξοικονομούν χρήματα στη διαδικασία παραγωγής και μεταφοράς, μειώνοντας το κόστος για τον καταναλωτή. Αρκεί, λένε, να κάνεις λίγο βαθύτερα χαράγματα στην κεφαλή μιας βίδας για να γλιτώσεις 0.1 γραμμάριο μετάλλου. Έτσι, δεδομένου ότι η εταιρεία παράγει κάθε χρόνο 300 εκατομμύρια βίδες, κερδίζεις ένα δισεκατομμύριο σουηδικές κορόνες (περίπου 114 εκ. ευρώ). Αντίστοιχα η μεταφορά μη-συναρμολογημένων επίπλων εξοικονομεί αρκετά εκατομμύρια ευρώ, λόγω μείωσης του όγκου, ενώ η τελική συναρμολόγηση από τον καταναλωτή μειώνει περαιτέρω το κόστος (αν και συνεπάγεται μεταφορά του κόστους εργασίας στον αγοραστή).
Οι καινοτόμες αυτές ιδέες είναι, ενδεχομένως, εξαιρετικές για να αναφέρονται στα συνέδρια TED αλλά δυστυχώς δεν έχουν καμία σχέση με τα πραγματικά μυστικά κερδοφορίας των ΙΚΕΑ. Γιατί και σε αυτή την περίπτωση, όταν η καινοτομία εξαντλήθηκε, ο μόνος τρόπος για να μειωθεί περαιτέρω η κερδοφορία ήταν η ολομέτωπη επίθεση στους εργαζόμενους.

Από τους πολιτικούς στους μισθωτούς κρατούμενους.

Ο Χούγκο Ντίντριχ θυμάται ακόμη τις σκοτεινές ημέρες της δεκαετίας του ’80, όταν ήταν πολιτικός κρατούμενος στην Ανατολική Γερμανία. Όπως και πολλοί ακόμη αντικαθεστωτικοί – αλλά και ποινικοί κρατούμενοι – εργαζόταν χωρίς αμοιβή στο Νάουμπουργκ, μια μικρή πόλη 30 χιλιάδων κατοίκων. Κάθε μέρα, καθώς κάρφωνε πόδια σε ξύλινες καρέκλες, έβλεπε τις τεράστιες κούτες με το λογότυπο των IKEA να φεύγουν από το εργοστάσιο.
Τα ΙΚΕΑ δεν ήταν φυσικά η μοναδική επιχείρηση που χρησιμοποιούσε την εργατική αξία (για υπεραξία δεν γίνεται λόγος) των φυλακισμένων ενός δικτατορικού καθεστώτος. Για την ακρίβεια, αν δεν υπήρχαν τόσες δυτικογερμανικές εταιρείες να δίνουν υπεργολαβίες στα κάτεργα του Έρικ Χόνεκερ, ίσως η κερδοφόρος αυτή διαδικασία να είχε εγκαταλειφθεί αρκετά χρόνια νωρίτερα.
Η υπόθεση πάντως θα έρθει τελικά στο φως της δημοσιότητας σχεδόν δύο δεκαετίες αργότερα αναγκάζοντας την ΙΚΕΑ να αναθέσει σε εμπειρογνώμονες της Ernst & Young τη διερεύνησή της. Το πόρισμα, γνωστό και αναμενόμενο: Τα υψηλόβαθμα στελέχη της εποχής είχαν πλήρη επίγνωση του τι ακριβώς συνέβαινε στα εργοστάσια και τις βιοτεχνίες της Αν. Γερμανίας αλλά δεν έκαναν τίποτα για να το σταματήσουν. Η Ernst & Young πάντως σημείωνε με νόημα ότι «η Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας δεν έκανε, εκείνη την περίοδο, διακρίσεις ανάμεσα σε πολιτικούς και ποινικούς κρατούμενους… με αποτέλεσμα αρκετοί αθώοι άνθρωποι να καταλήξουν στην φυλακή» – προφανώς δηλαδή οι ποινικοί κρατούμενοι «καλώς» εργάζονταν σαν σκλάβοι για πολυεθνικές της Δύσης.
Καθώς βέβαια οι εργατικές δικτατορίες άρχισαν να εκλείπουν στην Γηραιά Ήπειρο οι πολυεθνικές της Δυτικής Ευρώπης έπρεπε να αναζητήσουν φτηνό εργατικό δυναμικό στην μακρινή Ασία. Και τα IKEA ακολούθησαν και αυτά το «δρόμο του μεταξιού» για να καταλήξουν στη χώρα των Sweatshop – των σύγχρονων κάτεργων της μισθωτής σκλαβιάς. Το 2005 υπήρξαν καταγγελίες για παιδική εργασία σε κινεζικά εργοστάσια, γεγονός που ανάγκασε και πάλι τη σουηδική εταιρεία να «επανεξετάσει» τις δραστηριότητές της. Για άλλη μια φορά οι υπεύθυνοι των ΙΚΕΑ δεν έκαναν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από δεκάδες ακόμη επιχειρήσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ που εκμεταλλεύονταν τις νεο-αποικιακές συνθήκες στα εργοστάσια της Ασίας. Για μια επιχείρηση, όμως, που πλάσαρε τον εαυτό της σαν το γνησιότερα τέκνο του σουηδικού κοινωνικού κράτους, κάθε σχετική πληροφορία αποκτούσε διαφορετικό βάρος.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η οργάνωση για τα δικαιώματα των εργαζομένων International Labour Rights Forum, κατέταξε τα IKEA σε περίοπτη θέση στο «Sweatshop Hall of Shame» – το πάνθεον των εταιρειών με τις χειρότερες συνθήκες εργασίας στον πλανήτη.
Και όσο περνούσε ο χρόνος, τόσο τα γραφεία Τύπου των ΙΚΕΑ σπαταλούσαν περισσότερες εργατοώρες για να απαντούν σε καταγγελίες καταπάτησης εργασιακών δικαιωμάτων. Το 2011 μαζί με την αμερικανική θυγατρική, Swedwood, δέχθηκαν σφοδρή κριτική γιατί ανέθεσαν στο διαβόητο δικηγορικό γραφείο Jackson Lewis να αντιμετωπίσει τα αιτήματα των εργαζομένων στο εργοστάσιο του Ντένβιλ. Το συγκεκριμένο γραφείο φημίζεται για την ικανότητά του να σπάει εν τη γεννέσει τους τα συνδικάτα που προσπαθούν να ιδρύσουν οι εργαζόμενοι σε μεγάλες επιχειρήσεις. Τα ΙΚΕΑ μπορεί να μην έφτασαν στις ακραίες αντεργατικές συμπεριφορές της αλυσίδας σούπερ μάρκετ Walmart (που αφαιρούσε τις καρέκλες από τους ηλικιωμένους υπαλλήλους για να παραιτούνται πριν από τη συνταξιοδότηση) αλλά κατάφερε να στιγματίσουν ανεπανόρθωτα το όνομά τους και στις ΗΠΑ.
Όσο για την Ελλάδα, η απόλυση όσων εργαζομένων δεν δέχθηκαν τις ατομικές συμβάσεις εργασίας με παράλληλη μείωση μισθού, έφτασε μέχρι και τη βουλή από τον βουλευτή του ΚΚΕ Χρήστο Κατσώτη χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Οι εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν έξω από το κατάστημα στη Λεωφόρο Κηφισού και κινητοποίησαν και την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων που ανέφερε ότι οι μειώσεις δεν δικαιολογούνται με δεδομένο ότι «τα ΙΚΕΑ, όχι μόνο εξακολουθούν να επιδεικνύουν σταθερή και σημαντική κερδοφορία καθ’ όλη τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, αλλά διευρύνουν συνεχώς τις πωλήσεις τους και τα μερίδια της αγοράς στο χώρο τους». Σε ανακοίνωσή της πάντως η ιδιοκτίτρια HOUSEMARKET AE του ομίλου FOURLIS έκανε λόγο για «ανεξέλεγκτη κλιμάκωση της κρίσης που άγγιξε τον όμιλο, με αποτέλεσμα να παρουσιαστούν για πρώτη φορά ζημιογόνα οικονομικά αποτελέσματα».

Ένα χταπόδι πλανιέται πάνω από την Ευρώπη

Το δεύτερο μεγάλο μυστικό της επιτυχίας των ΙΚΕΑ δεν αφορά τόσο τους εργαζόμενους αλλά τους φορολογούμενους των χωρών, που φιλοξενούν τα μπλε και κίτρινα σουηδικά μεγαθήρια. Σε πρόσφατο αφιέρωμά του το γερμανικό περιοδικό Spiegel παρομοίαζε τα IKEA με ένα τεράστιο χταπόδι τα πλοκάμια του οποίου εξαπλώνονται σε όλη την Ευρώπη.
Ακόμη και σήμερα η ακριβής δομή της επιχείρησης παραμένει γόρδιος δεσμός για τα μεγαλύτερα λογιστικά γραφεία αλλά και τις φορολογικές υπηρεσίες. Τα ΙΚΕΑ στηρίζονται σε ένα τεράστιο πλέγμα μη κερδοσκοπικών και κερδοσκοπικών επιχειρήσεων, που δραστηριοποιούνται σε χώρες με ειδικό καθεστώς, όπως η Ολλανδία, το Λουξεμβούργο και το Λιχτενστάιν αλλά και σε φορολογικούς παραδείσους στις Ολλανδικές Αντίλλες και το Κουρακάο. Μεγάλο τμήμα της δραστηριότητας παρουσιάζεται σαν φιλανθρωπικό έργο. Ακόμη και ο νεοφιλελεύθερος Economist όμως σημείωνε κάποτε ότι το ποσοστό της φιλανθρωπίας ισοδυναμεί με «λογιστικό λάθος στρογγυλοποίησης στα βιβλία της επιχείρησης».
Η αλήθεια είναι ότι καθώς η επιχείρηση γιγαντωνόταν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου ανάμεσα στις καταγγελίες άρχισαν να παρεισφρέουν και θεωρίες συνωμοσίας αλλά και μάλλον απλουστευτικά σχόλια ανταγωνιστών. Ο Κλάους Κέλερ, λόγου χάρη, λέκτορας πολιτικής επικοινωνίας στο πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, ισχυρίστηκε πριν από μερικά χρόνια ότι τα ΙΚΕΑ δίνουν στα πιο φτηνά χαλιά τους τα ονόματα πόλεων της Δανίας ενώ κρατούν τις σουηδικές πόλεις για να ονοματίζουν τα καλύτερα προϊόντα τους. «Πρόκειται περί πολιτισμικού ιμπεριαλισμού» βροντοφώναξε ο Δανός καθηγητής, κερδίζοντας μερικά λεπτά δημοσιότητας.
Ακόμη και αυτού του είδους οι καταγγελίες όμως έφερναν στην επιφάνεια ορισμένα από τα βαθύτερα χαρακτηριστικά του νέου επιχειρηματικού πολιτισμού, που εκπροσωπούσαν τα ΙΚΕΑ. Όπως η Coca Cola και τα McDonald’s, έτσι και η σουηδική πολυεθνική αποτελούσε πλέον ένα από τα γνησιότερα τέκνα της οικονομικής παγκοσμιοποίησης. Τα πανομοιότυπα καταστήματά της, στα οποία οι πελάτες κινούνται πάντα κατά την αντίστροφη φορά των δεικτών του ρολογιού για να καταλήξουν στο ταμείο, αποτελούσαν θύλακες μιας αποστειρωμένης καταναλωτικής κουλτούρας. 
Ακόμη και ο περίφημος κατάλογος του ΙΚΕΑ έλαβε χαρακτηριστικά καταναλωτικής λατρείας σε αρκετές χώρες του κόσμου. Τα 200 εκατομμύρια αντίτυπα, που κυκλοφορούν κάθε χρόνο, ξεπερνούν κατά τρείς φορές τις εκδόσεις της βίβλου σε ολόκληρο το χριστιανικό κόσμο. Ακόμη και στην Τουρκία όμως, όταν πριν από μερικά χρόνια τα μέσα ενημέρωσης κατέγραφαν με ανησυχία τις αυξημένες πωλήσεις του βιβλίου «Ο αγών μου», ένας αρθρογράφος της εφημερίδας Radikal έσπευσε να καθησυχάσει τους αναγνώστες του: «Μην φοβάστε» τους είπε «ο κατάλογος του ΙΚΕΑ κυκλοφόρησε πολύ περισσότερο από το έργο του Αδόλφου Χίτλερ». Μια μάλλον ατυχής σύγκριση αν σκεφτεί κανείς ότι ο ιδρυτής των IKEA ήταν στα νιάτα του μέλος της ναζιστικής νεολαίας της Σουηδίας.


_____________________
* Περιοδικό Unfollow Ιανουάριος 2013

Πορτογάλοι μαθητές τραγουδούν από τα θεωρεία της Βουλής το «Grândola, Vila Morena»


Grândola, Vila Morena


Η ομιλία του Πορτογάλου πρωθυπουργού Πέδρο Πάσος Κοέλιο στη Βουλή της Πορτογαλίας διακόπτεται από Πορτογάλους μαθητές που τραγουδούν από τα θεωρεία το «Grândola, Vila Morena», ένα τραγούδι που είχε απαγορευτεί, ως κομουνιστικό, από τη φασιστική δικτατορία, και αργότερα συνδέθηκε με την Επανάσταση των Γαρυφάλλων. Διάβασε τη συνέχεια 

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

Ν.Υ. Τimes: «Μια πολύ ελληνική κατάθλιψη»

Απολυμένος της Ελευθεροτυπίας αφηγείται με συγκλονιστικό τρόπο την ιστορία του, που είναι πια η ιστορία πολλών..... 
Ο δημοσιογράφος Κώστας Τσαπόγας, πρώην εργαζόμενος στην Ελευθερο-τυπία, απολυμένος και απλήρωτος, αφηγείται την ιστορία του στους New York Times και μαζί και την ιστορία πολλών μέσα τη δίνη της ελληνικής κρίσης και της σκληρής λιτότητας. Εργάστηκε στην Ελευθεροτυπία 27 χρόνια (17 χρόνια η γυναίκα του) και παραμένουν απλήρωτοι εδώ και 18 μήνες, η εφημερίδα σταμάτησε να τους πληρώνει 5 μήνες πριν κλείσει. «Με την ανεργία στο δημοσιογραφικό κλάδο πάνω από το 30% και το συνολικό ποσοστό ανεργίας πάνω από το 26%, οι προοπτικές μας για το 2013 δεν είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές» σημειώνει. 
 Ο Κώστας Τσαπόγας γράφει στην εφημερίδα ότι η δική του ιστορία είναι πια κοινή ιστορία πολλών στην Ελλάδα, που αγωνίζονται για λίγο φαγητό, για να κρατήσουν τα σπίτια τους ζεστά, να κρατήσουν ανέπαφη την αξιοπρέπεια τους και να αποφύγουν την κατάθλιψη που περιβάλλει τη χώρα. Γράφει για το γιό του που έχει φύγει και δουλεύει ως μηχανικός λογισμικού στη Σκωτία, για τους υψηλής ειδίκευσης πτυχιούχους που χάνει η Ελλάδα. Για τους ηλικιωμένους γονείς του που είναι ευτυχώς υγιείς και έτσι καταφέρνουν να επιβιώνουν με την σύνταξη τους που έχει μειωθεί κατά 50% τα τελευταία δύο χρόνια. Και που βέβαια μοιράζονται τα λίγα που έχουν μαζί τους, κάτι που είναι κοινό πια στη χώρα, όπου οι παραδοσιακοί οικογενειακοί δεσμοί αντισταθμίζουν τα συχνά αναποτελεσματικά προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας.
 Κάνει λόγο για τις προσπάθειες του τους τελευταίους 18 μήνες να βρει δουλειά στη δημοσιογραφία. Για την προσπάθεια με άλλους πρώην συναδέλφους να δημιουργήσουν μια ηλεκτρονική εφημερίδα που ναυάγησε, επειδή ο επενδυτής μετά από μήνες σκληρής και απλήρωτης δουλειάς, τους ανακοίνωσε ότι το μετάνιωσε από φόβο για την εύθραυστη οικονομία. Συνεχώς, όπως σημειώνει, αυτός και η σύζυγος του ψάχνουν για δουλειά. Εν τω μεταξύ πούλησαν ένα μικρό σπίτι που διέθεταν, σχεδόν στο 20% της αξίας που είχε. Αλλά τουλάχιστον τα μετρητά θα τους επιτρέψουν να επιζήσουν για μερικούς μήνες ακόμη. 
Κατάφεραν να έχουν στα χέρια τους και μια δικαστική απόφαση για το σπίτι τους στην Αθήνα, ώστε να μην κινδυνεύει με πλειστηριασμό ως το 2015. Λέει ότι τουλάχιστον είναι πιο τυχεροί από τους άστεγους που αναγκάζονται να ζουν μέσα στα αυτοκίνητα τους, ότι ευτυχώς νιώθει τυχερός που έχει ένα κήπο και το κλάδεμα των δέντρων μπορεί να αποδειχτεί ευεργετικό για την ψυχολογία του. Αναφέρεται στην αιθαλομίχλη της Αθήνας, καθώς το ακριβό πετρέλαιο, αναγκάζει τους πολίτες να ανάψουν τζάκια και σόμπες. 
Σημειώνει ότι η αποψίλωση των δασών είναι πια σε επίπεδα που είχαν να παρατηρηθούν από την Κατοχή και πώς όταν το υπουργείο μιλάει για τους κινδύνους της αιθαλομίχλης οι πολίτες αναγκαστικά πια ανασηκώνουν τους ώμους, ή σκέφτονται ότι είναι ένα ακόμη κόλπο για να αγοράσουν το ακριβό πετρέλαιο. Λέει ότι νιώθει πιο τυχερός από τους ανθρώπους που πλημμυρίζουν τα συσσίτια της εκκλησίας, άνθρωποι ακόμη και ντυμένοι καλά, όπως ένα μεσήλικας με κοστούμι Armani, λίγο φθαρμένο στους αγκώνες, ο οποίος προσπαθεί να περάσει απαρατήρητος στην ουρά, στην κουζίνα της πλατείας Κουμουνδούρου, για τη σούπα του. 
Πιο τυχερός από την πολύ αξιοσέβαστη γυναίκα που περπατά έξι χιλιόμετρα κάθε μέρα για να σταθεί στη γραμμή για δύο κουτιά με τρόφιμα και στη συνέχεια πηγαίνει πίσω στο σπίτι και προσποιείται ότι μαγειρεύει, γιατί δεν θέλει να πει στον άρρωστο σύζυγό της ότι δεν μπορούν να το αντέξουν οικονομικά. «Το σύννεφο του καπνού πλανάται πάνω από τον χειμωνιάτικο ουρανό της Αθήνας, και θέλουμε απεγνωσμένα να πιστέψουμε ότι η κατάσταση δεν είναι μόνιμη. Αλλά δεν είμαστε σίγουροι. 
Τουλάχιστον ο καπνός θα διαλυθεί, σε λίγο έρχεται η Άνοιξη», καταλήγει ο Κώστας Τσαπόγας.

 Πηγή: www.lifo.gr

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

Ψυχανεμίσματα.... Να υπερισχύσει η Λογική, δεν αντέχουμε άλλο

 γράφει η Νίκη Άννα Παπουλάκου

Όσο κι αν χαλάνε ''την αισθητική'' ορισμένων οι εικόνες φτώχειας, δεν παύει η ανέχεια και η φτώχεια να είναι γεγονός και ορατή ... τώρα κατά ποιον τρόπο ''εκμεταλλεύεται'' ή ''χρησιμοποιεί '' κανείς μία εικόνα ... αυτό είναι ένα άλλο θέμα και αυτό ίσως χρειάζεται συζήτηση. Δηλαδή το αν είναι στημένη η εικόνα προέχει να μας απασχολήσει ή το αν είναι μία πραγματικότητα; Πότε ρωτήθηκε κάποιος σε δημόσιο χώρο ευρισκόμενος, κατά πόσον επιθυμεί να συμπεριληφθεί σε κάποια φωτογραφία ή σε βίντεο; Τώρα ειδικά που όλοι κρατάνε από ένα κινητό στο χέρι ακόμα και μικρά παιδιά και τραβάνε ότι θέλουν; Γιατί λοιπόν ειδικά για τα συσσίτια προέκυψε θέμα; Τότε να υπάρχει Γραμματεία και να δηλώνει ο καθένας περνώντας αν επιθυμεί να είναι σε φωτογραφία που πιθανόν να τραβήξει κάποιος! Είναι κι αυτό μία άποψη! Ατυχώς ένα από τα κακά της τεχνολογίας είναι και αυτό, το να μην ξέρεις ποια στιγμή, ποιος σε απαθανατίζει!...
Η κρίση φαίνεται ακόμα και από τα διαφημιστικά τελάρα πάνω σε τοίχους και ταράτσες πολυκατοικιών και σε δρόμους, που στέκουν πια σαν καρακάξες μαδημένες χωρίς καμιά διαφήμιση επάνω! Κάποτε ψάχνανε για μια θέση και δίνανε όσο-όσο! Όπου και να στρέψεις το βλέμμα, τίποτα δε θυμίζει το χθες! Ειλικρινά ντρέπομαι, όταν ακούω κάποιους να λένε πως, ''είναι ψέμα ότι ο κόσμος πεινάει.''. Πιθανόν στη γυάλα που ζούνε μεταξύ Εκάλης και Κολωνακίου, να μη συναντούν παρόμοια εικόνα!
Φόροι με αναδρομική ισχύ, κρατήσεις με αναδρομική ισχύ, περικοπές με αναδρομική ισχύ ... σήμερα άκουσα και νόμοι με αναδρομική ισχύ (;) ... πάντως τα σκάνδαλα πολλών μεγατόνων έχουν ''αναδρομική παραγραφή''!!... το σωστό να λέγεται!! Ακόμα δεν φάνηκαν οι συνέπειες των περικοπών του Ιανουαρίου και ήδη τα Κρατικά έσοδα του Ιανουαρίου, απ' ότι άκουσα, είναι κάτω των αναμενόμενων... δηλαδή τι; Το Μάρτη θα μιλάμε για νέες περικοπές; Ανά τρίμηνο δηλαδή θα στήνουμε στον τοίχο την εύκολη λεία, μισθωτούς και συνταξιούχους; Έτσι αναισθήτως; Ξεκίνησαν και οι πρώτες κατασχέσεις! Λαμπρά, δεν επιτρέπονται οι πλειστηριασμοί, αλλά επιτρέπονται οι κατασχέσεις... δηλαδή ο άφραγκος θα βρει χρήματα για δικηγόρους, ανακοπές και διάφορα έξοδα, ώστε να αντιμετωπίσει το θέμα κατάσχεση; Μα αν είχε θα πλήρωνε και τις δόσεις! Παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του, που λέει και η παροιμία, τα δήθεν ''δεν επιτρέπονται''!
Κανείς δε μιλάει πια για καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κανείς δεν καταγγέλλει, ει μη μόνο επιλεκτικά σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, π.χ. Όταν υπερασπιζόμαστε αλλοδαπούς ή το άκρως υποκριτικό, την εικόνα της φτώχειας των Ελλήνων να μη βγει στο γυαλί!
Ωστόσο παρά την κρίση, η σπατάλη καλά κρατεί στα διάφορα Ταμεία, την ίδια στιγμή που παίρνουμε τη μπουκιά απ' το στόμα του κάθε μισθωτού ή συνταξιούχου! Έπαρση και προκλήσεις σε λόγια ή σε στάση άπειρες και όταν αντιμετωπίζουμε ''συνέπειες ''έχουμε και απορίες!
Η πείνα στραβώνει, η εξαθλίωση οργίζει, ειδικά όταν άλλος ευθύνεται για την κατάσταση που έχεις περιέλθει... κι όταν κάποιος τα έχει χάσει όλα, τότε ξεπερνά και τους φόβους του, τότε ίσως ζήσουμε καταστάσεις μη προβλέψιμες!
Μέσα σε όλα που σκέφτομαι είναι κι αυτό: η δική μας η ντροπή ξέρετε ποια είναι; ... όχι η επικείμενη ή παρούσα φτώχεια... (γι' αυτήν πρέπει να ντρέπονται αυτοί που στην προκάλεσαν και επέβαλαν), ντροπή είναι να υποτιμούν κατάφατσα τη νοημοσύνη σου, να σε εξευτελίζουν με κάθε τρόπο, να σε προσβάλλουν, να σου παίρνουν ότι με κόπο, ιδρώτα και στερήσεις αγωνίστηκες να φτιάξεις, να διώχνουν τα παιδιά σου στο εξωτερικό, να σου στερούν το χαμόγελο, την ελπίδα κι εσύ εκεί.... οπαδός μέχρι τελικής πτώσης!
Είναι τραγελαφική πλέον η κατάσταση, ο κόσμος περπατά και παραμιλάει ... μια ταμίας super-market, μου έλεγε πως πάει σπίτι και κοιμάται συνέχεια, για να μη σκέφτεται!... Ο καθένας το αντιμετωπίζει με τον τρόπο του! Ως πού και ως πότε όμως; Το μέλλον θα δείξει! Γεγονός είναι ότι διανύουμε την πλέον δύσκολη εποχή ανθρωπιστικής κρίσης στη Χώρα μας κι όσο κι αν θέλουμε ορισμένοι να πιστεύουμε πως η βαθιά κρίση θα σταματήσει στον απέναντι και δε θα μας αγγίξει, ζούμε πλάνη οικτρά! Ας ευχηθούμε μόνο το κακό της κατακρεούργησης των χαμηλών εισοδημάτων να σταματήσει εδώ και να υπερισχύσει η λογική !!

_________________
* από ΣΚΟΥΛΗΚΙ

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Libération: "Μετά τον Πάπα, Θεέ παραιτήσου!"


Η Γαλλική Libération καλεί τον Θεό να... παραιτηθεί, ακολουθώντας το παράδειγμα του Πάπα. Ο κεντρικός τίτλος του εξωφύλλου της εφημερίδας συζητήθηκε και προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις."Après le pape, Dieu démission!", είναι για την ακρίβεια το μήνυμα που κοσμεί την πρώτη σελίδα.
"Το ποίμνιο και οι ιερείς εξακολουθούν να μειώνονται. Ωστόσο, η Καθολική Εκκλησία, όπως το Ισλάμ, επιδιώκει να επηρεάσει όλο και ...
περισσότερο τη δημόσια συζήτηση και να επιβάλει τις αντιδραστικές ιδέες της", σημειώνουν οι συντάκτες της εφημερίδας, που φημίζεται για τα ευφάνταστα εξώφυλλα της.
"Το μόνο βέβαιο αυτή τη στιγμή είναι ότι θα υπάρξει διάδοχος και ότι ο διάδοχος θα είναι άνδρας", γράφει το γαλλικό δημοσίευμα και συμπληρώνει, "παρά κάποιες νύξεις εκσυγχρονισμού, όπως ο λογαριασμός του Πάπα στο Twitter ή στο Facebook, η ρωμαιοκαθολική εκκλησία απειλείται από τις αντιδραστικές της ιδέες.
Η επιθυμία της καθολικής εκκλησίας να είναι παρούσα στο δημόσιο διάλογο ποτέ δεν ήταν τόσο ζωηρή, παρά τα σκάνδαλα πίσω από τις βαριές κουρτίνες. Ιερείς αλλά και εκατοντάδες χιλιάδες πιστοί πήραν μέρος στις διαδηλώσεις εναντίον του γάμου των ομοφυλοφίλων.
Με το ίδιο πάθος που πολεμούν το δικαίωμα στην έκτρωση και στη χρήση προφυλακτικών. Όποιο κι αν είναι το όνομα του νέου ποντίφικα, θα πρέπει η κοινή γνώμη να είναι κατηγορηματική και να μην επιτρέψει αυτή τη στροφή της καθολικής εκκλησίας στον φονταμενταλισμό. Ευτυχώς που η γαλλική εθνοσυνέλευση ψήφισε υπέρ του γάμου των ομοφυλοφίλων, είναι κι αυτό μια απάντηση", καταλήγει το κεντρικό και καυστικό συνάμα, δημοσίευμα της Libération.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν αποκαλύφθηκε ότι ο Μπερνάρ Αρνό, ιδιοκτήτης του ομίλου Moët Hennessy - Louis Vuitton SA, και πλουσιότερος άνθρωπος της χώρας, ζήτησε τη βελγική υπηκοότητα, η αριστερή εφημερίδα είχε κυκλοφορήσει με ένα πρωτοσέλιδο που προκάλεσε θυελλώδεις συζητήσεις:
"Casse-toi, riche con". Κοινώς, "Δίνε του, πλούσιε μ@λάκ@".

_____________
*από το:

Άνεργοι Δημοσιογράφοι: ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΜΠΑΖΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ

Άνεργοι Δημοσιογράφοι: ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΜΠΑΖΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ: Έναν άκρως πρωτότυπο τρόπο βρήκαν τα μέλη της Greenpeace για να διαμαρτυρηθούν για τις αυξήσεις στην τιμή του πετρελαίου και...